Dead poet society by N.H kleinbaum
Goodreads rate : 4.19
My rate : 2.3
خلاصه‌ی کتاب : داستان حول محور مدرسه ی شبانه روزی به اسم ولتون می‌گذره و چند تا از پسر های این مدرسه که با ورود معلم جدید ادبیات انگلیسی به اسم جان کیتینگ مسیر زندگیشون عوض میشه و چیزای زیادی راجب عشق هنر ، شعر و شاعری از معلم جدیدشون یاد می‌گیرند.
این کتاب یه اشتباهه محض !! و به نظرم نوشتنش به شدت pointless عه . این کتاب به طور کلی از روی فیلم انجمن شاعران مرده نوشته شده که خب در رابطه با فیلم باید بگم یه شاهکار سینماست ک بسیاز تا بسیاز فیلم زیبا و قشنگ و دوست داشتنی و هرچی بگم ازش کم گفتم من خودم هر سال زمستون این فیلم رو ریواچ نکنم احساس میکنم یکی از وظایفم رو انجام ندادم و همیشه باعث می شه با خودم فکر کنم چقدر تک تک ماها توی زندگیمون به یه معلم مثل آقای کیتیک نیاز داریم تا واقعا بهمون زندگی یاد بده ولی خب در حال حاضر توی ایرانیم و کاغذ رو برای کتاب های مثل سلامت خانواده و تفکر و سواد رسانه ای هدر میدیم '-' / اگه این فیلم رو ندیدن باید بگم شما یه masterpiece به تمام معنا رو از دست دادین .. از لحاظی که من ترجمه ی این کتاب رو خوندم و ترجمه افتضاح بود و خوشم نیومد و خب شاید اگه زبان اصلی می خوندم قشنگ تر بود . کل این کتاب صد و خورده ای صفحه بود که من در صفحه ی ۶۵ دراپش کردم چون واقعا خوشم نیومد و به نظرم نهایت فایده ای که داشت متوجه شدن یه سری جزئیات بود که داخل فیلم من متوجه نشدم و بعضی شعر ها که اونقدر داخل فیلم معنی رو درست نفهمیدم ولی در کل اصلا کتابو دوست نداشتم .. معمولا وقتی از روی کتابا فیلم درست میکنن خیلی بهتره ولی برعکسش به نظرم اصلا کار نمیکنه !
ضمیمه : این شعر رو از بین همشون خیلی زیاد دوست دارم =)))
نقل قول ها ~
دم رو غنیمت شمار ، چرا شاعر این ابیات رو سروده ؟
به این دلیل که ما خوراک کرم ها هستیم ، چون ما انسان ها تعداد محدودی بهار و تابستان و خزان رو تجربه می کنیم .اما یه روزی هیچ کدوم از ما دیگه نفس نخواهیم کشید ؛جسممون سرد خواهد شد و خواهیم مرد .
ای من ای زندگی ! در میان این همه واگویه ی پرسش ، در میان زنجیره ی بی پایان بی ایمانانان ، در شهر های آکنده از ابلهان .. ای من ای زندگی ! به چه دلیل باید دل خوش داشت ؟
مرا عشق ورزیدن می آموزی ؟ تو خود فراگیر ؛ که من در این وادی آموزگارم. خدای عشق اگر هم باشد ، من به یک تعلیم نادانش کنم .
